Alle kleuren van de regenboog

Lieve Mensen,

Allereerst, het spijt me dat ik jullie zo verwaarloos! Alweer bijna drie weken geleden dat ik wat van me heb laten horen, dat is dus zeker niet goed. Maar de tijd gaat hier ook zo snel! Afgelopen vrijdag was ik hier precies één maand. Oh my god, er zijn al vier weken voorbij en ik moet nog zoveel doen! Eerst maar even een update geven van alle gebeurtenissen die hier plaatsvinden, want begin nu al te merken dat ik dingen begin te vergeten (shame on me!). Maar wat hebben we weer gelachen en ons vermaakt.

We waren gebleven bij het chille weekend, wat uiteindelijk neerkwam op een paar heftige dagen. Aangezien we na twee weken KL nog steeds zo wit waren als een stel Engelse toeristen hadden we bedacht dat we zaterdag lekker de gehele dag aan het zwembad zouden liggen om heerlijk een prachtig kleurtje (waarschijnlijk rood) te creeëren. Zaterdag waren we wat later wakker, dit kan er wellicht mee te maken hebben dat het vrijdag weer redelijk een latertje was geworden. Maar het was toch ook zo gezellig! Dus, zaterdag om 12.00 uur toch eindelijk bij het zwembad aanbeland. Wij boven in het appartement al helemaal ingesmeerd (bruin is toch leuker dan rood), boekje erbij, handdoekje neergelegd, helemaal gesetteld... is er geen zon! Nu was het, natuurlijk, hartstikke warm, alleen bewolkt. Allemaal beteuterde koppies, toch stoïcijns blijven liggen, alleen na een half uur waren we daar ook wel klaar mee. Toen kwamen we (Dewi, Sharona, Lisa en ik) op het lumineuze idee om dan maar gewoon gezellig aan de wijn te gaan (aangezien ons zwembad een bar heeft en we die toch echt wel moeten gebruiken). Dus, 1 fles wijn p/p gehaald, springrolls besteld (heerlijk ontbijtje), laat het chillen maar beginnen. Wellicht zien jullie het al aankomen (hadden wij zelf op zich ook wel kunnen bedenken) maar rond de klok van 16.00 waren we toch wel redelijk aangeschoten. Dat onder het toeziend oog van de mannen die zich heerlijk om ons hebben vermaakt. Heerlijk gezellig met zijn allen in het bubbelbad, kleren of badgoed aan maakt niet uit. Lachen, gieren, brullen dus. Na een tijdje maar naar boven gegaan om ons om te kleden en een hapje te gaan eten op MidValley (shoppingmall). Toch bizar om te gaan avondeten terwijl je langzaam aan het ontnuchteren bent (sorry mam, pap, maar zal altijd jullie brave kleine meisje blijven:D). Na het eten eigenlijk helemaal geen zin meer om iets te gaan ondernemen, hoofdpijn e.d. (das gek he;)), uiteindelijk toch overgehaald om mee te gaan naar de Reggeabar. Was echt super gezellig! Onder het genot van Bob Marley heerlijk aan de sex on the beach en aan de waterpijp gezeten, waarna je rond 12 uur toch wel weer de kriebels krijgt en je dan besluit om nog voor 1 drankje mee te gaan naar een andere bar. Gevolg: Het was weer zeer zeer laat (Uggg, half 6....), met zeer aparte mensen (prinses leila, padme, e.d:P).

Zondag tot laat geslapen, met een kleine onderbreking om half 9. Toen belde mijn nieuwe huisgenootje aan (hiep hop de Indiër is gone!), Albertine (natuurlijk ook uit Groningen;)). Kreeg later te horen dat ik een hele goede eerste indruk op haar had gemaakt, ondanks dat ik me er zelf weinig van kan herinneren. Zal wel iets met dat laatste biertje te maken hebben gehad. Eind van de middag toch maar besloten dat we iets gingen ondernemen, aangezien brak zijn ook gewoon in Nederland kan. Het duurde even voordat we iedereen daarvan hadden overtuigd, dus zaten we op elkaar te wachten op te 5e verdieping waar drie mannen aan het blackjacken waren. Ze vroegen of ik zin had om mee te doen en aangezien dit nou een van de weinige casino spellen is wat ik een beetje kan, zei ik hier natuurlijk geen nee tegen. 10 minuten laten toen we weggingen was ik MYR50 rijker:P De gezichten van die mannen zal ik nooit meer vergeten, oprechte verbazing wat er net was gebeurd, hell ya!
Wij gezellig met zijn allen naar Times Square gegaan. Iedereen een beetje zijn eigen ding gedaan, waarna we hadden afgesproken om bij het pretpark (ja, je leest het goed) te verzamelen. Hier onderscheidde de echte ‘kerels’ zich van de ‘jochies’ en Wouter, Brian en ik besloten de achtbaan in te gaan! Eigenlijk is het niet aan te raden om op een dag wanneer je redelijk brak bent en je evenwicht al helemaal niet aanwezig is in allemaal rare attracties te gaan die ervoor zorgen dat je nog meer gedesoriënteerder raakt, echter het idee dat je in een achtbaan zit dat DOOR de shoppingmall gaat, overwint alles. Hoe geweldig is dat!! Onder het motto, ‘Wanneer je pret hebt, vliegt de tijd’ (is die niet even toepasselijk:P) zijn we er twee uurtjes gebleven. Het spookhuis, de botsauto’s, rare draaidingen, de achtbaan (3x), alles is voorbij gekomen. ’s Avonds toch maar geprobeerd een beetje vroeg te gaan slapen aangezien er de volgende dag weer gewoon gewerkt moest worden.

De rest van die week was een redelijk normaal stage weekje. Dinsdag nog een culturele meeting gehad van het MDBC (die de stage voor me hebben geregeld). Een middagje waarin allemaal culturele aspecten over Maleisië werden verteld. O.a. Mensen zeggen hier achter alles ‘lah; ‘Yes lah, Okay lay’ en heel veel ‘Can’; ‘Yes, can can’. Ze eten hier met hun rechterhand (links is voor andere doeleinden) en opzich vond ik het wel erg prettig dat ze maar eens hebben uitgelegd hoe het toilet hier werkt. De ene keer heb je een gat, dan weer een normale, dan toiletpapier, dan een slangetje naast de pot. Het mooiste was toch wel dat ik op een toilet zat met allemaal knopjes naast me. Ik en knopjes, jullie weten hoe dat gaat, daar moet op gedrukt worden. Kwam er opeens een straal vanuit het toilet naar boven. Schrok me rot! Alles was nat:P Dus mijn affectie met knopjes wordt hier al wat minder. Daarnaast ook nog wat serieuzere zaken te horen gekregen, betreffende drugs, alcohol maar ook het starten van een relatie met een moslim/moslima (niet doen:P). Nu hoef ik me daar niet zo zorgen over te maken dat dat gaat gebeuren;).

Dan komen we alweer bij het volgende weekend (16-18 maart). We hadden woensdag besloten om nu toch echt een keer weg te gaan (lekker op tijd), dus hadden we met z’n 8en een weekendje Langkawi geboekt. Langkawi is één (zeggen ze) van de mooiste eilanden van Maleisië en zit aan de westkust (typ alsjeblieft eens in op google afbeelding en wordt jaloers:P). Vrijdag zouden we om 21.15 uur vliegen, Yehes!
Vrijdag, taxi’s geregeld om 19.00 uur (moesten er om 20.30 uur uiterlijk zijn!). Iedereen als een gek uit stage komen. Natuurlijk, hadden we kunnen bedenken aangezien de taxi chauffeurs het al ‘fucking freaking Friday’ noemen, was het ongelofelijk druk op de weg. Heb nog nooit zo in de stress gezeten, we kwamen namelijk om 20.34 uur aan. In de taxi alleen maar tegen die arme man lopen schreeuwen: ‘Faster, faster’!! (en nog steeds reed hij maar 80km!). We zagen de minuten wegklikken op de klok. Aangekomen op het vliegveld als een gek lopen rennen, iedereen natuurlijk een andere kant op, want ja, waar moesten we nou naar toe:P. Uiteindelijk door de gate, heeft het vliegtuig 30 min vertraging!! (en we zaten er al over te geinen in de taxi). Lekker wachten dus. Uiteindelijk wel een stuk minder stressvol het vliegtuig ingestapt, stap je een uurtje later weer uit op je plaats van bestemming. Wat is dat toch heerlijk!!

Daar aangekomen naar ons hotel gegaan. 2 min lopen van het strand! Verder niet heel fotowaardig, maar wel een goed bed en het was schoon! Omgekleed en gezellig naar de Irish Pub gegaan. Daar hebben we ons prima vermaakt tot een uurtje of 2, waarna we naar de Sunset gingen. Een hele leuke club, gezellig vol met backpackers, vakantiegangers e.d. De camera was mee, jammergenoeg konden wij niet zulke prachtige foto’s creeëren a la the Hangover, want we staan er allemaal zeer beschamend op:P. Op een gegeven moment stond er een jongen achter ons, ontiegelijk bruin! Dewy en ik: ‘Goh, best wel knappe jongen’ e.d. (toen ik later nog een keer keek vond ik hem wel heel gay, z’n wenkbrauwen waren gewoon netter dan die van ons meiden. Zeker weten geepileerd!) Waarna hij zich naar ons omdraait en zegt: ‘Ik ben Nederlands hoor dames’. Nou, als dat geen goede openingszin is weet ik het ook niet meer!:p Rond 4 uur teruggegaan naar ons hotel, nog heerlijk een nachtelijke duik gemaakt in onze achtertuin, waarna we, een beetje zanderig en nat, heerlijk ons bedje in kropen.

Zaterdagochtend, rond 10.00 uur heb ik iedereen uit bed getrommeld, want ja, het kan toch niet dat als je op een BOUNTYeiland bent je een beetje de hele dag in bed gaat liggen. Na het nodige getrek, de vrolijke liedjes en dansjes (voornamelijk van mijn kant; ‘Begin de dag met een dansje, begin de dag met een lach, want als je vrolijk bent en heel erg blij dan lach je de hele dag’) waren we toch om 11.00 uur op het strand, zeer netjes al zeg ik het zelf. Heerlijk een ontbijtje met verse sappen tegen de brakheid gehad en toen begon het water toch echt te lonken! Heerlijk warm, hier gaan zelfs papa en Gijs zonder nadenken in. Soms was het zelfs een beetje te warm:P Besloten dat we daar leuk op een banaan zouden gaan (zo’n ding achter de boot), liep niet helemaal goed af. Bij de laatste val lagen de mensen die voor zaten opeens achter en vice versa. Hierbij kwamen de nodige trappen voorbij, waarna er daarna drie mensen op een rijtje met een zak ijs zaten. Volgens mij is mijn neus gekneust (hij is een week lang blauw geweest en kan hem nog steeds niet optimaal aanraken), maar hij staat nog steeds recht en ik kan normaal ademen, dus dat zal vast wel goed komen;)

Om 14.00 uur werden we opgepikt door een busje, want we zouden gaan islandhoppen. Rondom Langkawi liggen heel veel eilandjes, en daar hebben we heerlijk de hele middag tussen gevaren en zijn we bij een paar even aan wal gegaan. Het was zo mooi!! Gewoon niet te beschrijven. Het is ook niet vast te leggen op camera hoe bijzonder het eruit ziet! (typ wederom in op google: vietnam, eilanden en zie de afbeeldingen, dit komt namelijk redelijk in de buurt). Op het eerste eiland zaten heel veel apen (!), geweldig! Helemaal niet bang voor mensen, lopen gewoon achter je aan, hartstikke brutaal aan je tas zitten omdat ze op zoek zijn naar eten. Omdat ik niet ben ingeënt voor Rabiës bleef ik toch een beetje op afstand, want het lijkt me niet zo heel prettig om hier gebeten te worden (gelukkig zijn alle meiden zo spastisch als ik;)). Midden op het eiland was een groot meer, the pregnant lake. Vrouwen die moeite hebben met kinderen krijgen, moeten daarin gaan zwemmen en dan binnen een jaar zullen ze zwanger zijn (volgens de mythe). Dus mam, pap, wanneer dit gebeurt, het komt door het meer. Ik weet nergens van af;). Het is wel heel gek om, wanneer je de hele dag in zout water hebt gezwommen, opeens weer in zoet water zit. Vooral omdat je nu opeens niet meer goed blijft drijven, in het begin heb je een beetje het gevoel alsof je naar beneden wordt getrokken.

Na dit eiland hebben we lekker rondgevaren, zeearenden gezien/gevoerd, waarna we naar een ander eilandje waren. Ondanks de andere toeristen (die ons heel interessant vonden, steeds stiekem foto’s maken), was dit absoluut wat ik in gedacht had met onbewoond. Krabben die in schelpen over het strand lopen, woeste begroeing, heel erg gaaf allemaal! Uiteindelijk weer teruggegaan naar het grote eiland, lekker naar huis, douchen, waarna we heerlijk gingen eten. Echt best wel luxe, voor maar MYR65 (€15,-), I love this country!!
Na het eten zijn we eerst naar de Babylon gegaan, een strandclub. Heerlijk op het strand gezeten, terwijl een paar ladyboys met vuur allemaal trucjes aan het doen waren. Heerlijke reggea muziek op de achtergrond, dit was echt wel een van de momenten dat ik zat van: Hoe geweldig is het om hier nu te zijn! Nog lopen wildplassen aangezien er een vet grote muis op het toilet zat! Dus, echt niet dat ik daar bij ga zitten:P!! Daarna weer verder gegaan naar de Sunset, waar we weer de nodige pasjes met de vakantiegangers en de lokale bevolking hebben gemaakt.

Zondagochtend, ik geef toe, zelfs mijn happy dances/songs waren een tandje lager, maar er kwam nog wel iets uit. Soort van. Eigenlijk de hele dag alleen maar lekker gechillt. Heerlijk een boekje gelezen (in de schaduw onder een palmboom, verschrikkelijk;)), beetje gezwommen, e.d.
’s Avonds gingen we weer terug naar huis. We merkten al dat we wel heel erg waren verbrand (tijdens het douchen opeens allemaal duo penotti). Toen we bij de douane werden gefouilleerd en Dewi alleen maar zei: ‘Be careful, it hurts’ (ik deed het echt in mijn broek van het lachen), je kan wel inschatten hoe erg het was:P. Dewi trok ook nog (per ongeluk) mijn rokje omhoog waardoor ik lekker in mijn prachtige blote, witte kont op het vliegveld stond. De security wist niet hoe snel ze een andere kant op moesten kijken, helemaal rood:P. Ach, heerlijk die verlegen aziaten:P

Ondanks dat ik me dus braaf 3x per dag met factor 50(!) heb ingesmeerd, was ik dus ongelofelijk erg verband! Ik deed niet onder voor Sebastiaan de Krab (het stadium Rudolph the red nose rendeer waren we al lang voorbij). Maandag waren mijn lippen 3x zo dik als normaal, soort van allergische reactie (toen was ik helemaal vriendjes met sebastiaan, aangezien die wordt ingesproken door een lekker surinamer met een hele zwoele stem). Niet echt prettig dus. Het heeft 3 dagen geduurd voordat ik weer iets op mijn schouders kon hebben, ik zag er echt niet uit. Mijn haar werd voor me in een staart gedaan, aangezien ik mijn armen niet omhoog kon tillen. Maar wat rood is wordt bruin, dus ik kan eindelijk zeggen dat ik er niet meer uitzie als een Engelse toerist! (behalve me benen dan, spierwit:().

Aangezien dit verhaal alweer best wel lang is geworden, bewaar ik de rest voor de volgende keer! Het zal me lukken om up to date te te worden, alleen niet vandaag. Zelfde belofte als de vorige keer, de foto’s komen echt snel! (zie mijn fb voor de eerste F1 foto’s, het was geweldig!!) Ik heb er al rond de 1000 dus dat moet wel goed komen.

Nog even twee leuke dingen:
1. Ik heb mijn business cards binnen, hell ya! :D
2. 27 Juli ben ik klaar met mijn stage. Op de planning stond om dan twee weken alleen te gaan reizen, voordat Gijs deze kant op komt. Echter is Dewy dan ook twee weken vrij, dus ik heb een reispartner! Sowieso staat al op de planning Thailand; Full Moon Party, here we come!!

Lieve schatten, ik hou van jullie! En ondanks dat het hier helemaal geweldig is, mis ik jullie wel een beetje. Klein beetje;)

Liefs Steph

P.S. Mijn adres in Maleisië (werk, ik vetrouw mijn postvakje van villa scott niet):
RB Lifescience Sdn. Bhd.
301. Blok G, Phileo Damansara 1 Business Center
No: 9, Jalan 16/11, Off Jalan Damansara
46350 Petaling Jaya, Selangor

P.P.S. Mijn telefoonnummer:
0060 012-6480536