Wereldmensen en een klein beetje Lonely Planet

Lieve Schatten!!

Daar zijn we dan weer, eindelijk.. Ja, ik leef nog en nee ik ben niet van de aardbodem verdwenen. Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, dus sit back and relax. Pak een lekker kopje thee, voor de alcoholisten onder jullie lekker een biertje/wijntje, cause it’s going to be a very long ride met prachtige (als ik ze nog allemaal kan herinneren) verhalen.

We waren gebleven bij het weekend dat er eigenlijk niet veel bijzonders is gebeurd. Beetje gechilled, aan de scriptie gezeten, jullie kennen het allemaal wel. Maandags dus heerlijk uitgerust aan het nieuwe weekje begonnen. ’s Avonds vaak met z’n allen lekker gegeten. We, of eigenlijk ik aangezien de rest nog niet zo’n hele grote fan is, hebben de sushi-tent ontdekt. I just LOVE it!!! Het is werkelijk waar zo heerlijk en het kost echt geen drol (€7). Volgens mij gaan Gijs en ik alleen maar sushi eten als hij hier komt;) Yeeh! :D Jammie!!
Nog een nieuwe bikini gevonden, ben er helemaal blij mee!! (vooral ook omdat ze eindelijk een bikini hadden die verder ging dan maatje 36). Wij ’s avonds een keer naar een taxi lopen, liepen we op een redelijk donker stuk (helemaal niet eng, maar gewoon iets donkerder dan normaal), hoorden we de hele tijd zo’n brommertje achter ons. Albertine en ik draaiden ons al om van: ‘Vent, als je er langs moet, kom dan gewoon’, gaf hij opeens een duid gas waarbij hij langs Dewy reed en haar tas wilde pakken. Echter, aangezien die man misschien eens had moeten bedenken om een wat stillere uitlaat te nemen, hadden we hem al een paar keer geïrriteerd aangekeken, waardoor Dewy ‘de aanval’ soort van zag aankomen. Topwijf dat ze is, gaf niet toe! De man op de scooter (eigenlijk was het best wel een jong jochie) helemaal beduusd doorgereden, waarbij hij nog een goeie elleboogstoot van Geert-Jan meekreeg, waarna wij daarna rustig doorwandelden. Dat was dan ook wel weer de sensatie van de week. Aan de ene kant ook wel weer goed dat het is gebeurt, want ik voel me hier eigenlijk zo veilig, dat het soms niet verkeerd is om eraan herinnerd te worden dat je goed op moet passen.
Toen was alweer het weekend daar. Ik moet eerlijk bekennen, ik weet niet meer wat we vrijdag hebben gedaan. Blijkbaar heeft het niet een hele grote indruk achter gelaten, dus ik gok dat het gewoon een filmpje is geweest. Zaterdag hebben we heerlijk lekker relax gedaan. De hele ochtend een beetje bij het zwembad hangen, proberen dat bruine kleurtje bij te houden (Ja ja, het begint al ergens op te lijken;)). Voor de middag hadden we besloten om iets heel erg actiefs te gaan doen; het werd bowlen... Discobowlen wel te verstaan (misschien klinkt het zo een stuk stoerder). Ik kan hier wel een heel lang prachtig verhaal van maken; hoe ik elke keer klaar stond, oog in oog met de kegels, hoofd leeg, aanloopje en rollen maar... Maar dat zou wel iets teveel van het goede zijn. Kort maar krachtig: I suck!! Dus, we gaan verder naar de avond...
We zijn met een grote groep de stad in gegaan (rond de 15 man) en het was echt een top avond!! Heb heerlijk de hele avond alleen maar lopen dansen (het verhaal ging met één of andere Maleisische drugsdealer. Kan mij het schelen, dansen kon hij wel!). Om 6 uur naar huis gegaan (geef toe, misschien met een paar drankjes te veel op, maar ik kreeg ze alleen maar gratis. Daar kan je toch geen nee tegen zeggen;)). Vanuit de taxi een sprintje genomen naar boven, deur open gegooid, door de woonkamer gerend (tegen meerdere banken en tafels geknald (en ik elke keer maar afvragen waar die blauwe plekken vandaan komen:P)) naar mijn kamer om mijn telefoon te pakken, want de Gebruders waren jarig!! Jah jah, mijn kleine broertjes worden groot. Ze zijn alweer 21! Ik ze dus bellen (speciaal extra beltegoed gehaald;)), verwacht dat ze helemaal hun verjaardag aan het vieren zijn, liggen ze in bed!! Ja mannen, jullie lezen dit goed, beetje teleurstellend dit. Kan wel merken dat jullie oud worden;). Nog voor beide gezongen (werd zeer gewaardeerd), waarna ik ze me liet beloven dat als ze de volgende dag moeder zouden bellen ze absoluut moesten doorgeven dat ik de eerste was die ze had gefeliciteerd. Echte liefde dit hoor!;) Na de geweldige telefoongesprekken nog even genoten van de prachtige zonsopgang in KL, waarna ik daarna heerlijk (zoals Joost zou zeggen) naar Café ‘Het Mandje’ ben gegaan.
De volgende dag toch wel ‘vroeg’ de wekker gezet (11.00 uur). Vooral als je bedenkt dat ik er pas rond 7.00 uur in lag, maar vond het zo zonde om mijn dag voorbij te laten gaan met slapen! In de ochtend een beetje bij het zwembad gechilled (dit begint een beetje de invulling van elke ochtend in het weekend te worden) waarna we daarna maar hadden besloten (pas om 15.00 uur) om de Chinawalk te gaan doen die in de Lonely Planet staat vermeld. Wij met een grote groep, allemaal op hetzelfde humor niveau vanwege het slaaptekort, op pad, ik voorop met mijn boekje in de hand. Alleen het vlaggetje/de paraplu ontbrak nog;) Na 5 minuten kwam Daniel tot de conclusie dat hij de route die we aan het lopen waren herkende, dus was het besluit al snel genomen om hem te promoveren naar ‘nieuwe reisleider’. Wij braaf er achter aan, nog een mooie moskee gezien waar we niet naar binnen mochten (blote benen en schouders), waarna we na 20 minuten opeens voor Petaling Street stonden (het eindpunt) en Daniel trots die kant op wees en zei: ‘Kijk, Chinatown’. Wij hem verbaasd aankijken, waarna we toch maar voorzichtig vroegen: ‘Umh, was het niet de bedoeling dat de route 2 uur zou duren en we rond de 5 tempels tegen zouden komen?!’ ‘Oh jawel, maar ik dacht ik neem een short cut. Jullie wilden toch naar Chinatown?!’. Dus helaas, poging 1 van de Chinatown walk: MISLUKT....
Aangezien we nu dus al redelijk vroeg klaar waren met onze geweldige zware inspanning van die dag zijn we maar lekker naar Central Market geweest. Dit is een grote overdekte markt met winkels die vooral gespecialiseerd zijn in de nijverheid, kunst, zilver, houtsnijwerk, etc. Heerlijk tussendoor gewandeld, niets gekocht (betaald er belachelijk veel voor, afzetterij;)), kijken kijken niet kopen, toen we een grote bak met vissen tegenkwamen. Hier kon je voor RM10, 10 minuten Dr. Fish uitproberen (je weet wel, die vissen die zo heerlijk tussen je tenen gaan knagen:P). Aangezien ik al heel lang riep dat ik het wilde proberen, zat ik al snel klaar samen met Geert-Jan en Lisa aan mijn zijde. Nou, absoluut een ervaring rijker. Ik doe het nooit meer!! Vond het zo naar, heb daar bijna een potje lopen huilen. Luiz en Wouter stonden ernaast, die moesten absoluut goed dekking zoeken omdat ze anders geraakt zouden worden door een vis die ik uit het water trapte. Was ook zeer blij toen de 10 minuten voorbij waren:P (zie de foto’s voor de prachtige geschokte blikken van mij;)). Ik geloof dat ik totaal misschien maar 1 minuut daadwerkelijk er met mijn volle voeten in heb gehangen, de rest was het heel mieterig met alleen de hakjes;).
Hierna weer rustig verder gewandeld, kwamen we langs DE Master Chin. Master Chin is een oude chinese man die (blijkbaar) zeer beroemd is in Maleisië, al een paar keer op tv geweest, en die de hand van mensen leest. Om eerlijk te zijn, nog nooit van die vent gehoord. Nu trekt me dit echter al langer en wat is nou een mooiere plek dan in Azië om dit te laten doen. Dus ik ben daar gaan zitten. Wat had hij allemaal te vertellen:
De eerste 5 minuten ging hij vertellen hoe ik in elkaar zat, klopte precies!! Ik ben een sterk persoon, neem vaak de leiding, word niet vaak boos (beetje opvliegerig) maar als ik het ben, ben ik echt heel boos en vergeef ik mensen niet snel, daarnaast ben ik ook zeer emotioneel (liet maar niet aan hem merken dat ik al binnen 2 minuten de tranen in mijn ogen had. Ik meen me nog de bruiloft van Loesje/Mark te herinneren waar ik bij de eerste muzieknoot al begon te brullen, gelukkig wel samen met moeder, dus het komt niet van een vreemde:P) en maak ik altijd hoge pieken en diepe dalen mee, maar nooit ertussen in.
In mijn vorige leven ben ik een soldaat geweest (of iets in die trant) vandaar mijn wilskrachtigheid. In de toekomst zag hij mij ook in de politiek werken, of iig een functie waar ik gezag had en waar mensen respect voor me zouden hebben. Ik zal jong gaan trouwen (eind 20, dus Gijs, ik zit klaar hoor:P) en zal twee kinderen krijgen: een jongen en een meisje. Aan mijn gezicht (iets met mijn oren, voorhoofd en lippen) kon hij zien dat ik intelligent was en later goed geld zou gaan verdienen. Ik zal een mooi gezond leven gaan leiden en oud worden (rond de 80).
Betreffende mijn familie wist hij te vertellen dat tussen mijn 7e en 14e levensjaar we iets hadden meegemaakt dat een hele grote impact heeft gehad, daarna heeft hij wel 4x benadrukt dat mijn vader een heel goed man was (begon weer te brullen, vond het toch wel heftig allemaal:)). Over mijn relatie met Gijs wist hij te vertellen dat we in een nieuwe levensfase waren beland (toch dat samenwonen, he schat;)) en dat we goed gelijk aan elkaar waren. Echter als het erop neerkwam, had ik vaak de broek aan:P. Mijn geluksgetal is 9 en mijn geluksdag is zondag. Dus zondag 9 September is gonna be my day;)!! Dit heeft totaal allemaal iets van 30 minuten geduurd en ik moet zeggen, had het niet willen missen. Vond het absoluut iets heel bijzonders!
Hierna om dit allemaal even goed te laten verwerken met de dames een voetmassage genomen (goddelijk!!) waarna we naar huis zijn gegaan en vroeg het bedje in zijn gedoken.

Weer een weekje stage gehad waarna we toch allemaal zaten uit te kijken naar vrijdag want het lange weekend was in aantocht. Dinsdag 1 Mei is het hier dag van de arbeid waardoor iedereen vrij is, daarom hadden we de maandag erbij vrij gevraagd waardoor we uit konden kijken naar 4 lange vrije dagen:D! Eerder hadden we al besloten dat we (Dewy, Geert-Jan, Luiz, Lisanne en Ik) naar het, again, BOUNTYEILAND Tioman zouden gaan. Wel zou dit redelijk op de bonnevooi gaan, aangezien we geen reservering hadden voor een hotel oid (hadden wel gebeld, maar iedereen zei dat ze niks aannemen, je moest gewoon langskomen).’s Avonds helemaal er klaar voor, want we zouden om 23.00 uur met de nachtbus vertrekken (duurde 6 uur). Nog een beetje corruputie moeten plegen omdat Luiz in eerste instantie geen buskaartje had (hij was te laat, de sukkel:P) maar 50RM extra doet toch vaak wonderen (stelletje .....). Busreis was niet meteen dat je zegt van, heerlijk. Slechte weg, dus geen oog dicht gedaan. Kwamen om 5.00 uur ’s ochtends aan in het plaatsje Mersing. Natuurlijk geen kip te bekennen, ook geen mensen eigenlijk:P (slechte grap... he, het is al laat wanneer ik dit typ;)). Nog geprobeerd een hostel te fixen, maar dat mocht ook niet baten, dus besloten we om alvast naar de haven te gaan waar we de volgende ochtend (gewoon een paar uur later dus) de ferry naar Tioman zelf zouden nemen. Heerlijk als een stelletje zwervers op de bankjes daar gelegen/soort van geslapen. Tas strak tegen je aan, wederom: wat voelde ik me toch een Kind van de wereld! Vroeg de ferry genomen wat nog problemen veroorzaakte, want blijkbaar hadden ze ’s nachts toen we de tickets kochten de verkeerde terugdatum erop gezet. Geen probleem, maar het is dan toch wel erg moeilijk om je geld terug te krijgen. Echter was volgens Master Chin mijn wilskracht zeer groot, dus hier bleek ook weer, de aanhouder wint altijd;).
Lekker een boottochtje gemaakt naar Tioman (1,5 uur). Op het achterdek in het zonnetje staan, wind door de vette haren (hadden ons nog niet gedouched, man wat voelde we ons vies, maar nog steeds, wereldmensen:P!) en heerlijk de blik gericht op de horizon waar we bij konden wegdromen. Tioman is nog best wel een groot eiland, echter gebeurt alles aan de kust. In het binnenland is er (voor mijn gevoel) alleen maar jungle. Er rijden hier ook geen auto’s , wanneer je ergens naar toe wilt moet je een watertaxi nemen (klein bootje). Dus wij met de ferry uitgestapt bij de halte ABC strand, want volgens de Lonely Planet (daar is hij weer) zaten hier de meeste backpackers en hostels. Het was absoluut een leuk stuk. Weggetje langs het strand waaraan alleen maar kleine houte (originele) bungalowtjes stonden. Echter, ze zaten allemaal vol! Na 20 minuten lopen kwamen we een hotel tegen die nog 1 bungalow vrij had. Eerst maar eens bekijken. Toen we daar aankwamen had ik al zoiets van: ‘Jagh’, maar aangezien we redelijk wanhopig waren, hadden we wel zoiets van: ‘Misschien moeten we het voor 1 nacht doen’. Net op het moment dat we het wilden bespreken liep er een inmens grote mier over het hoofdkussen heen. Nou, de meiden wister het wel: ‘Wegwezen’. Overal zaten beestjes :S... Uiteindelijk zijn we daar buiten gaan zitten, hebben we de Lonely Planet tevoorschijn gehaald en zijn we alle hotels die we tegenkwamen gaan afbellen. Na lang proberen iets gevonden: Het Panuba Inn Resort, en het was geweldig!! Echt een super lief, schattig, mooi familiehotel waar de bediening zo ongelofelijk aardig was. Wij natuurlijk helemaal blij! De bungalows waren werkelijk waar prachtig, hoog op palen tegen een rotswand aangebouwd. Super mooi!! Uiteindelijk sliepen we daar per persoon, per nacht (inclusief ontbijt) voor €17,00. Aanrader!!
Vanaf ABC strand ongeveer met de staart tussen de benen naar Penuba gegaan (met de watertaxi:D, Love it!) en daar heerlijk het einde van de middag op het strand doorgebracht en gesnorkeld. Niet normaal hoe blauw dat water is! Je kan gewoon tot de bodem alles zien. ’s Avonds waren we allemaal helemaal kapot (toch een nachtje overgeslagen) dus avondeten was er niet echt van en om 21.30 uur lagen we allemaal heerlijk op 1 oor te snurken.
De volgende dag waren we allemaal al redelijk vroeg wakker. Eerst lekker ontbeten waarna we ons klaar gingen maken voor de Island tour die we die dag zouden gaan doen. Snorkels, flippertjes ingepakt en gaan met die banaan. We werden om 10.00 uur opgehaald door een bootje. Vet gezellige tourleider, was hartstikke enthousiast dat hij een keer westerlingen had. Eerst zijn we naar Coral Island gegaan waar we konden snorkelen. Vond dit zelf niet zo heel bijzonder, voornamelijk dood koraal. Me wel helemaal kapot gelachen om al die Maleisiers met zwemvesten aan die hier blijkbaar niet kunnen zwemmen. Na ongeveer een uurtje zijn we met het bootje verder gevaren naar een ander plekje. Super mooi daar, veel tropische vissen en op de achtergrond een onbewoond eiland (blijkbaar wordt expeditie robinson hier dus 30 minuten vandaan opgenomen. Heel bizar eigenlijk, iets dat onbewoond moet zijn, is maar 30 minuten van de bewoonde wereld verwijderd). Daarna door gegaan naar een andere duikspot. Opeens werd onze gids helemaal enthousiast, begon snel zijn snorkel om te doen. Wat bleek? Er zaten hier haaien! Nadat hij ons toch echt had gerustgesteld dat het heel erg veilig was, zijn we toch maar achter hem aan gesprongen. Super vet! 1,5 meter lang, stuk of 10, helemaal geweldig!! Zwemmen gewoon 1 meter voor je neus langs je heen. Super!! Hierna zijn we naar naar Salang geweest om te lunchen, prachtig. Spierwit strand, palmbomen, azuurblauwe zee..! Na het eten nog een stop gemaakt om te snorkelen, kwamen we een schildpad tegen. Het dagje kon eigenlijk al niet meer stuk.
Rond 15.30 uur waren we weer terug bij ons hotel. Hier zijn we toen maar heerlijk met zijn allen op de steiger blijven hangen, flesjes wijn erbij, een feest dat het werd! Iedereen van het hotel kwam bij ons zitten, want die Nederlanders waren toch wel zeer interessant. De mooiste kunsten en sprongen van de steiger werden gemaakt (alles ging opeens zo soepel;)). Met z’n allen nog van een prachtige zonsondergang genoten. Daarna om gaan kleden, hapje gegeten, waarna we toch wel weer redelijk vroeg in bed lagen.
De volgende dag lekker uitgeslapen waarna we met z’n allen gingen ontbijten. Eerst nog op het privé strandje van het hotel gelegen, maar uiteindelijk besloten we toch om maar naar Salang te gaan (iets drukker). Omdat we op de watertaxi moesten wachten, besloten Geert-Jan en ik van het strand naar de steiger te zwemmen (was absoluut niet ver, je kon hem gewoon zien, in ons tempo 10 minuten;)). Tijdens het zwemmen zat ik al spastisch om me heen te kijken naar al die zee-egels op de bodem, ‘Waren die er gister ook al?!’ Bij de pier aangekomen, hadden we bedacht dat we lekker weer gingen springen aangezien dat de avond ervoor ook zo goed was gelukt. Geert-Jan ging er met een prachtige achterwaartse salto in, chapeau daarvoor, ik daarentegen stond maar te drentelen. Beetje naar beneden te kijken, het leek opeens zoveel hoger dan de dag daarvoor. Uiteindelijk, na vele aanmoedigingen van Geert-Jan, de sprong durven te wagen. Ik spring, kom in het water terecht, AUW..... Vol in een zee-egel (domme ... dat ik ben!)!! Niet bij nagedacht dat je hier ook eb en vloed hebt. Tja, dat scheelt toch opeens wel qua diepte.. Geprobeerd zo ‘snel’ mogelijk terug naar het hotel te wandelen om te vragen wat we moesten doen. Hier zeiden ze dat je minstens een half uur met een stok tegen je voet moest gaan slaan (tot bloedens toe) om die stekels eruit te halen. (Die stekels waren namelijk niet hard, maar van ‘jelly’ ofzo). Dus wij beginnen tegen de voet aan te tikken, waarop een van de werknemers zegt (formaat sumoworstelaar): ‘Nee, je doet het helemaal verkeerd’ en hij begint me toch te meppen! Nou, heb niet lopen huilen, maar lopen brullen! Oh, wat deed dat pijn. Geert-Jan met z’n volle gewicht op mijn been om maar te zorgen dat ik bleef zitten. Na een half uur te worden geslagen en limoen erop te hebben gesmeerd deed het nog net zo zeer als in het begin, dus zijn we er maar mee opgehouden. De stekels waren er ongeveer toch wel weer uit:P Één ding weet ik wel, ik wil absoluut geen ruzie met die man. Crisis, wat kan hij hard slaan:P
Hierna maar naar Salang gegaan. Hier hebben we de hele dag beetje gechilled, als we ergens naar toe moesten lopen, liep ik er als een manke achteraan. Al met al, een heerlijke dagje dus;). ’s Avonds vroeg naar bed gegaan want de volgende dag zouden we om 08.30 uur gaan duiken!!
Dinsdagochtend, wij stonden met z’n vieren (Geert-Jan, Dewy, Lisanne en ik) klaar bij de duikschool. Ik heb mijn Padi al, maar heb samen met de andere meegedaan (top, opfriscursus)! Vanaf het strand de zee ingegaan en hier op 3m diepte 3 basisoefeningen gedaan. Iedereen moest deze goed doen om verder te gaan. Na echt een paar minuten zagen we meteen een reuze zeeschildpad en dit was echt geweldig! We hebben de schildpad een tijdje gevolgd en daarna zijn we echt naar hele mooie stukken koraal geweest. Het duiken ging bij iedereen vlekkeloos en na 45 minuten kwamen we weer boven water. Het was absoluut wel heerlijk om het weer te doen. En nu ik de opfriscursus heb gedaan mag ik weer aan de slag:D
In de middag moesten we alweer terug naar huis We hadden om 12.00 uur de ferry terug, want in Mersing zou om 18.00 uur de bus naar KL vertrekken . Dit keer wel goed geslapen in de bus en we waren ongeveer om 01.00 uur thuis na dit top weekend!!

Aangezien ik pas twee weekenden verder ben en ik er nog over vier moet praten (ik ook met mijn veels te lange verhalen) heb ik maar besloten om dit verhaal in twee delen te splitsen. Dus bij deze, enjoy! Deel 2 komt eraan;) (moet ik eerst nog maar eens gaan schrijven:P)

Liefs Steph

P.S. Op mijn facebook staan al redelijk veel foto’s van alles hier (tot Cameron Highlands). Voor de mensen die geen facebook hebben, bij deze de link:

Album Maleisië: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.316106738449058.71073.100001492043295&type=3&l=b697df963d

Album Formule 1:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.319913138068418.71856.100001492043295&type=3&l=bec23e1e20